Normaal - 't Kan Mien Niks Verekken

Ik loop allene deaur de winkelstraat, `t reagent dat `t gut
Lokkende reclames reflecteren op stenen, een kartonnen held die alles zut

Gunt um de bocht kumpt mien iemand tegemoet, hie kump mien bekend veur, moar ik ken um niet zo goed
Hie kik noar de grond, dan dwars deur mien hen
Hie nemt `t mien kwaalijk, dat ik um niet zo goed ken

In `t veurbi-j goan kiek ik um recht in zien gezicht, ik mot um wel wat zeggen, daartoe veul ik mien verplicht
De afstand die wurt groter, moar nog wel te oaver zien, um de spanning op te bouwen tel ik af, begin bi-j 10

Ik dreaj mien um en een geluud ontsnapt mien mond, de echo raakt de muren, moar amper nog de grond
Zigzaggend haalt die `m dan langzaam in
Ik zei alleen moar moi moar dat had weinig zin

Vremdeling, vremdeling, bestemming onbekend, raakt nergens an gewend
Vremdeling, vremdeling ik wet niet wie hi-j is, niemand die `m mist

Hie lup stug deur en ik krieg al spiet
Veur um was ik een vremdeling, een vremdeling, hie kennen mien niet