Petra Berger - L'ultimo Abbraccio

l'ultimo abbraccio

Né una croce,neanche un fiore;
solo buio e umiditá.
La grazia ch'era stata dei corpi
ora offende i ricordi
trá quei sassi laggiú.
É per colpa di un' amore
e certo umana gelosia.
Il sole tenta invano di entrare
coi raggi a scaldare quel triste tempio.
Solo pietá in quello scomposto abbraccio, niente piú.
Quadro imperfetto che mai nessuno ammirerá.
E Francesca era un bel fiore;
Paolo lo raccoglierá
ma l'odio che la mano armerá
le loro vite avrá.

Solo pietá in quell'ultimo abbraccio, niente piú.

Storia e leggenda.......per sempre amanti senza etá.

NEDERLANDSE VERTALING

De laatste omhelzing

Noch een kruis, evenmin een bloem
alleen duisternis en vochtigheid
De bekoorlijkheid die ooit de lichamen sierde
beledigt nu de herinnering daarginds tussen de stenen

Het is de schuld van een liefde
en van de menselijke jaloezie
De zon probeert tevergeefs binnen te komen
om met haar stralen die treurige tempel te verwarmen

Alleen medelijden, voor die verwarde omhelzing, meer niet
Een onvolkomen schilderij dat niemand ooit zal bewonderen…
….Francesca was een prachtige bloem
Paola zal haar plukken
Maar de haat zal een hand bewapenen
en hun levens eisen

Alleen medelijden, voor de laatste omhelzing, meer niet

Historie en legende…..minnaars voor altijd …..zonder leeftijd.