Marco Borsato - Een Nacht Van Duizend En 1 Uren

De zoete avond valt als een sluier om je lichaam heen
En de maan verkoeld ons daar waar eerst de zon nog scheen
Maar de warmte van je lippen blijven dag en nacht
Als je vuurig kust of zachtje naar me lacht

Hoeveel uren liggen wij al in het warme zand
hoeveel keren zocht jouw zachte lijf mijn koele hand
en de nacht die duwt al zacht tegen de avond aan
dus hou me vast
en laat me nooit meer gaan

deze mooie nacht
die mag van mijn part eeuwig duren
deze mooie nacht
die gaat niet meer voorbij

in deze prachtige nacht
daar passen duizend en één uren
en als je naar me lacht
komen er nog eens duizend bij

en als we lachend rollen door het warme zand
geef ik de tijd een dagje vrij

nanananananannanannananananana

in deze prachtige nacht
daar passen duizend en één uren
en als je naar me lacht
klomen er nog eens duizend bij
en als we lachend rollen door het warme zand
geef ik de tijd een dagje vrij

soms dan slaap je en denk ik aan mijn verleden tijd
aan de leegte en de zwakte en de eenzaamheid
zachtjes veeg ik dan het zand van je bezwete lijf
en luister naar de zand

maar dan voel ik weer het kirebelen van je zachte hand
en we rollen samen lachend door het warme zand
ik vergeet de dagen dat ik in mijn eentje was
en zoek je lippen op
alsof het niet meer anders was

deze mooie nacht
die mag voor mijn part eeuwig duren
deze mooie nacht
die gaat niet meer voorbij

in deze prachtige nacht
daar passen duizend en één uren
en als je naar me lacht
komen er nog eens duizend bij
en als we lachend rollen door het warme zand
geef ik de tijd een dagje vrij

nananananannananannananannana

in deze prachtige nacht
daar passen duizend en één uren
en als je naar me lacht
komen er nog eens duizend bij

en als we lachend rollen door het warme zand
geef ik de tijd een dagje vrij