Acda wilde op filmset alles in de hand houden

Fake vertelt over een kunsthistorica (Sanne Langelaar) die wordt verleid door Aziz (Nasrdin Dchar), een crimineel die zijn slag wil slaan op een grote kunstbeurs. “Dit was iets dat ik altijd al wilde proberen”, vertelt Acda enthousiast. “Als ik verhalen of boeken schrijf, zie ik ook vaak meteen beelden voor me. En film heeft toch een bepaalde chique eeuwigheidswaarde. Je werkt heel hard met een groep enorm enthousiaste mensen en aan het eind van de dag liggen er een paar minuten film. Dat heeft iets magisch.”

Fake was een fijn eerste project, stelt hij. “Ik vond het meteen een leuk verhaal, een soort Thomas Crown Affair. Een luchtig verhaal zonder al te veel valkuilen. Ik had niet de pretentie of illusie dat ik meteen The Godfather zou gaan maken.” Natuurlijk hoopt hij dat veel mensen de film mooi vinden. “Maar je hoort mij zeker niet roepen dat ik Gods grote gift aan de Nederlandse filmwereld ben.”

Kapot

Al kwam Acda goed beslagen ten ijs, het regisseren viel hem toch zwaarder dan hij had verwacht. “Na vier dagen was ik al kapot. Ik kon niets loslaten, wilde alles in de hand houden. Terwijl je op de set allemaal geweldige mensen en acteurs hebt die best zelf iets kunnen aandragen. Het gaat ook totaal niet beter of sneller als een regisseur zelf de lampen op wil hangen of de rails voor de camera wil leggen.” Wel herschreef hij tijdens het draaien nog delen van het script. “Gijs Naber speelt bijvoorbeeld de gay best friend van de kunsthistorica. Dat deed hij zo goed dat ik opeens zoveel extra zinnen en grappen voor me zag die ik er voor hem in kon schrijven.”

Sowieso ziet de maker veel overeenkomsten tussen de dingen die hij deed als duo met Paul de Munnik en de zaken waar hij zich de afgelopen tijd op heeft toegelegd, zoals schrijven of regisseren. “Er zijn dan altijd mensen die roepen dat een BN’er zo nodig allemaal andere dingen moeten gaan doen”, legt hij uit. “Allereerst ben ik geen BN’er, ik zou nooit iemand in mijn huis laten filmen. En ik ben al vanaf mijn vijftiende bezig met het vertellen van verhalen. Daar ben ik ook voor opgeleid. Maar de vorm kan verschillen: een lied is een verhaal in dertig regels, een film is een verhaal in anderhalf uur.”

Verschil

Het maken van een film is veel omvangrijker dan het vertellen van een verhaal met een lied. “Er is een groot verschil tussen het pakken van je gitaar en wat gaan pielen of zorgen dat er tientallen mensen op de set staan te wachten tot jij ‘actie’ roept.” Maar de toon is wel dezelfde. “Mijn vrouw zegt dat in alles wat ik maak mijn humor zit”, grinnikt hij. “Ik heb zelf erg hard gelachen tijdens het draaien van een kotsscène halverwege de film. Ik denk dat mijn fans dat ook wel kunnen waarderen.” Fake smaakt trouwens naar meer, bekent hij. “Ik ben nu een tweede boek aan het schrijven, het begint naar een thriller te neigen. Maar daarna hoop ik aan de slag te kunnen met een van de twee filmprojecten die momenteel bij mensen die daarover gaan op het bureau liggen.”

Fake wordt op 8 mei om 20.25 uur uitgezonden op NPO3.