logo songteksten.net

Vertaling van: Level 42 - Children Say

Ik houd voor mijzelf
Wat ik met anderen zou kunnen delen
Maar ze lijken het niet te begrijpen
Ik open mijn mond om te herontdekken
Dat ik niet de woorden tot mijn beschikking heb
Om een zoveel betere wereld te bieden
Maar ik ben een vreemdeling in een vreemd land
Al mijn vrienden zijn uitverkocht
Konden de druk niet aan
Tellen hun zegeningen, terwijl ze proberen te redden wat ze kunnen

Kinderen zeggen - kinderen zeggen
We stellen ons open als één
Maar weer een dag - glipt weg
Waarom worden de dromen van de jongeren nooit werkelijkheid?

Wanneer ik meeluister met de gesprekken van mijn ouders
Nou, ik ben getroffen door wat ze zeggen
Het lijkt alsof ze de jaren ingeruild hebben voor grote complicaties
Wie had ooit gedacht dat het zo kon eindigen?
Ze sluiten de deur, maar ze kunnen hem niet op slot doen
Want iets uit hun jeugd blijft en ze hebben het eerder gevoeld
Als de man in hun broekzak
De kosten telde van materiële voordelen
Kinderen zeggen - wat er ook gebeurt
Wees sterk voor de vrienden die je gekend hebt
Maar op één mooie dag - (niet) ver weg
Herinneren we ons de liefde die we bezaten
Kinderen zeggen - kinderen zeggen
Wij stellen ons open als één
Maar weer een dag - glipt weg
Waarom worden de dromen van de jongeren nooit werkelijkheid?

Nou, je wist wat ik zei
Maar wist je wat het betekende?
Toen je die blik in mijn ogen zag
Wist je dat het uit de hemel kwam?
Was het allemaal een dagdroom?
Al die tijd die we door moeten hebben gebracht
Nou, ik denk dat het
Op één of andere manier het gevoel geweest moest zijn dat kwam en ging

Kinderen zeggen - wat er ook gebeurt
Wees sterk voor de vrienden die je gekend hebt
Maar op één mooie dag - (niet) ver weg
Herinneren we ons de liefde die we bezaten
Kinderen zeggen - kinderen zeggen
Wij stellen ons open als één
Maar weer een dag - glipt weg
Waarom worden de dromen van de jongeren nooit werkelijkheid?

Kinderen zeggen - kinderen zeggen
Dat we dachten dat het nooit weg zou gaan
Terwijl weer een dag - wegglipt
Wie zou ooit gedacht hebben dat we zo eenzaam konden zijn?