De Kast - Tusken Lân En Stjerren

alles is feroare, neat bleau by it âlde
se stiet mei lege hannen, alles is se kwyt
nachten sûnder sliep ûntnimme har de krêften
immen moat ferlieze, mar net ien wint de striid

ik fiel dat it hert fan de ierde trillet
in mins dy't fjochtet om te oerlibjen
op é flecht yn in delling tusken lân en stjerren
dêr't de wapens it sicht benimme
sil nimmen de rêst wer fine
op é flecht yn de fall' tusken lân en stjerrren

fan hûs en hiem ferjage en libbens ferlern
diszige ideälen dreaunen har útien
ik gesykje it by te hâlden my net liene te litten
mar ien moat begjinne wa leit de earste stien

ik fiel dat ik hert fan de ierde trillet
in mins dy't fjochtet om te oerlibjen
op é flecht yn in delling tusken lân en stjerren
dêr't de wapens it sicht benimme
sil nimmen de rêst wer fine
op é flecht yn de fall' tusken lân en stjerrren

ik sjoch de wrâld yn de eagen wy wurde kear op kear bemitere
nimmen sjocht de triennen net ien ken harren nammen
wy moatte altyd presteare ús steande hâlde en fierder leare
wy kinn'wat dwaan mar wy hawwe de kar ik fiel dat it hert fan de ierde trillet
in mins dy't fjochtet om te oerlibjen
op é flecht yn in fall' tusken lân en stjerren

tusken lân en stjerren
tusken lân en stjerren

op é flecht yn in fall
op é flecht yn in fall

ik fiel dat it hert, ik fiel dat it hert fan de ierde trillet
op é flecht yn in fall' tusken lân en stjerren

tusken lân en stjerren