Dana Winner - De Oude Man En De Zee

De middagzon scheen op zijn bruine huid
Zijn strohoed was hem veel te groot
Hij sliep languit en zag er vredig uit.
Hij had geen huis, alleen een boot.
En zovelen bleven even naar hem kijken
En zovelen hadden graag met hem geruild

De oude man en de zee
Daar waar de tijd
Zo traag in eeuwigheid verglijdt
Op hun eiland met de golven mee
De oude man en de zee
Blijven voortaan
Mij steeds spontaan voor ogen staan
Afscheid nemen viel voor mij niet mee
De oude man en de zee

De avond bracht ik altijd bij hem door
Zijn wijn en vis was ook voor mij
De oude liedjes zong hij mij dan voor
De avond ging te gauw voorbij
En zijn net was altijd voller dan bij anderen
Maar de meeste vissen liet hij toch weer vrij De oude man en de zee
Blijven voortaan
Mij steeds spontaan voor ogen staan
Afscheid nemen viel voor mij niet mee
De oude man en de zee

De zomersproeten zijn nu van mijn huid
Verbleekt, ze zijn bijna vervaagd
De oude man verdween en ook zijn schuit,
Vergeefs heb ik naar hem gevraagd
Hij was samen met zijn schip in zee verzonken
Want hij bracht voor één keer te veel vissen mee.

De oude man en de zee
Daar waar de tijd
Zo traag in eeuwigheid verglijdt
Op hun eiland met de golven mee
De oude man en de zee
Blijven voortaan
Mij steeds spontaan voor ogen staan
Warm omarmd rusten met zijn twee
De oude man en de zee.