Vertaling van: The Dubliners - Raglan road

Op de Raglan road op een herfstdag
Zag ik haar voor het eerst en wist
Dat haar donkere haar een valstrik zou weven
Dat ik op een dag spijt zou krijgen
Ik zag het gevaar, toch liep ik
langs de verrukkelijke weg
En zei laat verdriet een vallend blad zijn
bij aanbreken van de dag

Op de Grafton street in november
Liepen we luchtig langs de rand
Van een diep ravijn waarin je kunt zien
De ergste van de beloofde hartstochten
De hartenvrouw nog zoete broodjes bakkend
En ik bereikte niets
Ach ik beminde teveel; en zodoende
Werd geluk weggegooid Ik gaf haar de geschenken van mijn geest
Ik gaf haar het geheime teken
Dat bekend is bij alle artiesten die hebben
Gekend de ware goden van klank en tijd
Op woord en kleur beknibbelde ik niet
Ik gaf haar vellen vol poëzie om op te zeggen
Met haar eigen donkere haar en eigen naam erin
Als de wolken boven de velden in mei

Op een stille straat waar oude geesten elkaar ontmoeten
Zie ik haar nu lopen van mij vandaan
Zo gehaast. Mijn verstand moet het zo laten
Want ik heb aanbeden, niet zoals ik zou moeten
Een schepsel gemaakt van klei
Als de engel de klei aanbidt, verliest de hel
zijn vleugels bij het aanbreken van de dag