Renee Schepers - Giftig

Op een mooie zondag ergens in mei,
zaten we daar samen onbezorgd en vrij.
Toen besloten wij dat we samen wilden zijn,
maar niemand leek te weten van deze schone schijn.
Die jij liet zien naar anderen alleen ik kende de pijn, maar het sprookje bleek een hel en ik ging van groot naar klein.

Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig het zit vol met verdriet.
Ik kan niet meer het doet zo’n zeer ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig, al dat verdriet.
Waarom zie jij dat niet?

Yin en yang, zwart en wit water vuur.
Onze zielen zo verschillend onze eerste natuur.
Waarom wil ik blijven? Wat houdt me in de greep?
Twee gezichten ik weet nu wat echt is of fake.
Voor anderen leek het perfect, volmaakt, koek en ei,
maar het sprookje bleek een hel en ik ging van groot naar klein. Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig het zit vol met verdriet.
Ik kan niet meer het doet zo’n zeer ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig, al dat verdriet.
Waarom zie jij dat niet?

Giftig als een slang met tanden zo scherp.
Giftig als een misplaatst onderwerp.
Giftig als een roddel, die zich verder verspreid.
Maar ik wil graag weten waarna deze weg leidt.

Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig het zit vol met verdriet.
Ik kan niet meer het doet zo’n zeer ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig, al dat verdriet.
Waarom zie jij dat niet?