Renee Schepers - Giftig

Op een mooie zondag, ergens in mei.
Zaten we daar samen, onbezorgd en vrij.
Toen besloten wij dat we samen wilden zijn,
maar niemand leek te weten van deze schone schijn.
Die jij liet zien naar anderen, alleen ik kende de pijn.
Maar het sprookje bleek een hel en ik ging van groot naar klein.

Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig, het zit vol met verdriet
Ik kan niet meer het doet te zeer, ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig al dat verdriet, waarom zie jij dat niet?

Yin en yang, zwart en wit, water en vuur.
Onze zielen zo verschillend onze eerste natuur.
Waarom blijf ik bij je? Wat houdt me in de greep?
Twee gezichten ik weet nu wat echt is of fake.
Voor een ander leek het perfect, volmaakt, koek en ei.
Maar het sprookje bleek een heel en ik ging van groot naar klein. Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig, het zit vol met verdriet
Ik kan niet meer het doet te zeer, ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig al dat verdriet, waarom zie jij dat niet?

Giftig als een slang met zijn tanden zo scherp.
Giftig als een misplaatst onderwerp.
Giftig als een roddel die zich verder verspreid.
Maar ik wil nu graag weten waarnaar deze weg leid.

Want wij zijn giftig, waarom zie jij dat niet?
In mijn hoofd is het mistig, het zit vol met verdriet
Ik kan niet meer het doet te zeer, ik kan dit niet aan.
Hoe moet ik nou zonder jou verder gaan?
Giftig al dat verdriet, waarom zie jij dat niet?