Andre van Duin - De Tamme Boerenzoon

Op het land waar het leven goed is
Woonde des zomers in haar tweede huisje een wilde stadse meid
Allemachtig, dat was me d'r eentje
Altijd dwaalden haar wilde blikk'n
Naar de tamme boerenzoon van de boerenhofstee aan den overkant
Naar dat brok natuur zonder uitlaatgas
Maar hij zag haar niet
Lucht was ze voor hem!
In haar wanhoop heeft ze toen een liedje geschreven
Met hele hete woorden!

En als ze 's avonds een schoon luchtje schepte
En ze zag het
Flauwe schijnsel van zijn nachtlampje achter
Het slaapkamergordijn
Dan slaakte ze een putdiepe zucht
En met haar hoofd een beetje schuin omhoog
Zong zij haar liedje
Voor hem!
Voor hem!!

Hee boerenknul, boereboereboereboerenknul
Boerenknul, ik ben kapot van jou
Hee boerenbrok, boereboereboereboerenbrok
Kiek 's naar m'n om, ik val op jou
Nim me dan, nim me dan, nim me dan, mee in de groene wei...!
Maak me 'n, maak me 'n, maak me 'n, maak me een beetje blij...!
Doe het dan, doe het dan, lekker boerenstuk!

Maar ja, de tamme boer'nzoon lag al op 1 oor
En met het andere oor hoorde hij slecht
Dus zong de wilde stadse meid voor de kat
Z'n viool
En in haar tweede huisje huilde ze heet'n traan'n
Om de stoere boer'nknul met zijn eeltige jatt'n en zijn ongerepte lijf

En als zij 's avonds met rooie ogen 'n schoon luchtje schepte
En ze zag het
Flauwe schijnsel van zijn nachtlampje achter
Het slaapkamergordijn
Dan slaakte ze een putdiepe zucht
En met haar hoofd een beetje schuin omhoog
Zong zij haar liedje
Voor hem,
Voor hem! Hee boerenknul, boereboereboereboerenknul
Boerenknul, ik ben kapot van jou
Hee boerenbrok, boereboereboereboerenbrok
Kiek 's naar m'n om, ik val op jou
Nim me dan, nim me dan, nim me dan, mee in de groene wei...!
Maak me 'n, maak me 'n, maak me 'n, maak me een beetje blij...!
Doe het dan, doe het dan, boerenboerenknul!

Zeven zomers gingen voorbij
En al die tijd wierp de wilde stadse meid haar blikken voor de viool van de kat
Toen, op 'n zwoele zondagmiddag, zag zij de tamme boerenzoon
In zijn beste lakense pak naderen op het smalle pad
Tussen de korenvelden
En als een geit op een haverkist dacht ze bij d'r eigen: Nu of nooit!
Met haar brede heup'n versperde zij de weg
En met haar hoofd een schuin beetje omhoog
Riep ze tegen hem:
Jij bent helemaal mijn typ, boer'nknul
En ik heb een liedje voor je gemaakt
En zij zong het
Recht voor z'n raap!

Hee boerenknul, boereboereboereboerenknul
Boerenknul, ik ben kapot van jou
Hee boerenbrok, boereboereboereboerenbrok
Kiek 's naar m'n om, ik val op jou
Nim me dan, nim me dan, nim me dan, mee in de groene wei...!
Maak me 'n, maak me 'n, maak me 'n, maak me een beetje blij...!
Doe het dan, doe het dan, lekker boerenstuk!

Toen
Kuste de wilde stadse meid de tamme boerenzoon op de platte bek
En ze zei:

Hee boerenknul, boereboereboereboerenknul
Boerenknul, ik ben kapot van jou
Hee boerenbrok, boereboereboereboerenbrok
Kiek 's naar m'n om, ik val op jou
Nim me dan, nim me dan, nim me dan, mee in de groene wei...!
Maak me 'n, maak me 'n, maak me 'n, maak me een beetje blij...!
Doe het dan, doe het dan, lekker boerenstuk!