Andre van Duin - Het Museum Van Onze Jaren

De maan komt langzaam op, ik zit te staren
Naar een vlam die niet dooft, krijg het niet m'n hoofd
Het museum van onze jaren
'k Heb het zelf gebouwd, vol herinnering gestauwd
Het mooist dat ik wil bewaren

Ik kom hier zo vaak, dat ik alles kan dromen
Het begint bij het begin, waar ik jou zo bemin
Een belofte van wat ging komen
Overal samen naartoe, nimmer waren we moe
Elke hindernis werd genomen Het museum van ons met verschillende zalen
Kijk ons hier na een jaar, nog zo blij met elkaar
Zelfs de zon kon niet mooier stralen
Een verbond aangegaan, alles konden we aan
Ons geluk kon gewoon niet falen

De maan komt langzaam op en ik zit te staren
Alles is me zo lief, zelfs die laatste brief
Jij gaf op en liet alles falen
Je verdween uit m'n zicht, het museum ging dicht
Het museum van onze jaren