Andre van Duin - Simon En Garfunkel

Luister duisternis, mijn vriend
Waaraan heb ik het verdiend
Dat ik telkens in mijn dromen
Dezelfde angst moet tegenkomen?
En het visioen dat mij bedreigt
En ik ied're nacht
Weer verwacht
Met het geluid
Van stilte
In iedere droom loop ik alleen
Door straten zonder einde heen
Onder een kille straatlantaarn
Sta 'k in de donk're nacht te staren
Tot ik verblind word door een flits
In mijn gezicht
Neon licht
En 'k hoor 't geluid
Van stilte
En dan zie ik telkens weer
Tienduizend mensen, misschien meer
Zonder iets te zeggen fluisteren
Horen maar naar niemand luisteren
Liedjes schrijven
Die geen sterveling zingen wil
Het blijft stil
Ik hoor alleen
De stilte
Vreemd dat ik het nu pas weet
Dat stilte in mijn hersens vreet
Zijn mijn woorden niet te horen?
Gaan mijn gebaren soms verloren?
Want mijn woorden
Vallen als de regen, stil
Zonder wil
Echo van niets
Dan stilte
En men is bang voor elk gebod
Van de hoge neon god
En aan alle kanten preken
Lichtreclames als een teken
Dat de woorden van profeten
Op de schuttingen staan
Als vermaan
Er rest alleen
De stilte