Andre van Duin - Onzichtbare Andre

refr.:
ik ben onzichtbare andre
is dat geen knettergek idee
niemand die me ooit eens ziet
je hoort me wel, maar ziet me niet
gelooft u mij, dat val niet mee

toen hij geboren werd, 't is lang gelee
vroeg iedereen zich af: "waar is andre'"
ze hoorden hem wel huilen en men zocht, waar is ie toch
en als ze niet gestopt zijn nou dan zoeken ze hem nog

laatst kreeg hij in de bus, hij schrok zich dood
een vrouw van tachtig kilo op z'n schoot
zij dacht: die plaats is vrij en hield geen rekening met hem
maar schrok zich haast te pletter toen hij zei met zachte stem refr.

met een meisje blijft het meestal niet lang aan
hij ziet haar wel, maar zij ziet hem niet staan
maar als hij haar wel leuk vindt en hij vraagt haar om een zoen
dan zegt ze: "'k zou niet weten waar of ik dat op moest doen"

laatst vroeg aan hem een weekbladjournalist
hoe oud hij was, of hij dat zelf wel wist
toen hij zei: "vijfendertig, viel die man haast door de ruit"
en riep: "hoe is het mogelijk, daar zie je niet naar uit"

refr.