De Kast - De Achtbaan

Toen ik het licht zag
de tocht hier op aarde begon
onbevangen en teer als een vlinder
Bewoog ik me onder de zon
Me niet bewust wat ik kon

Uit de schaduw kroop ik omhoog
Bloeide op, kreeg de geest en wou me meten
Gesterkt door een heilig geloof
Kwam ik op voor dat wat me bewoog

Vrije voeten, 't centrum waar alles begint
Waar ik leerde te zijn om te vechten
ging het niet echt voor de wind
Was niet langer dat kind
Te vroeg moest ik weten waarom
Ik had geen keus om te kiezen ik moest wel
Ik volgde een andere weg
Hield me sterk en ging op in het spel De jaren zijn vervlogen
We staan nu met beide benen op de grond
Want ik kan niet blijven knallen keer op keer
Maar voor alsnog ga ik omhoog

De achtbaan gaat door
Geen ontkomen aan
En je weet (waarvoor) ik laat je niet gaan
heb je de grens bereikt
stort je wereld in
je betaalt de prijs voor wat je steeds weer wil

Tot aan het einde van m'n leven
Zolang ik op de benen blijf
Zal ik alles blijven geven
met elke vezel in m'n lijf
En als mijn ziel tijdloos gaat zweven
Los van de grond waar ik op sta
Kom het mysterie tot leven
Als ik naar de bron terug ga
Want het doek valt ooit een keer
Maar niemand weet wanneer
Het spoor wordt uitgewist
Als het lot voor je beslist
Want het leven is een spel
Soms een hemel of en hel
maar bovenal een feest
In het doofhof voor de geest