Romeo & Julia - De Koningen

Romeo, Benvolio & Mercutio

R:
Koningen leven alleen aan de top
Ze voelen zich eenzaam Ze voelen zich rot
Ze weten niet eens wat beneden gebeurt
Ze vragen niet Wat hun geweten verscheurt

B:
Een wet voor het volk telt voor koningen niet
Voor hen is de macht maar ook bitter verdriet
In hun paleis, is het akelig stil
Hier is het feest,
Oh) mensen wat een verschil

Refrein:
Hier, hier wordt gevreeën en gefeest
Hier wordt gezopen als een beest
Hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
Hier krijgt de meligheid geen kans
De tijd die glijdt door onze hand
Net als de korrels van het zand
Wat baat hier een groot ideaal Of hoogstaande moraal

M:
Koningen gaan nooit hun eigen weg
Ze voelen zich angstig om wat wordt gezegd
Hoog in hun torens van zuiver ivoor
Dringt enkel nog lucht maar geen liefde meer door

R, M & B:
Koningen vechten maar nooit zij aan zij,
Ze houden teveel van alleenheerschappij
maar wij hier beneden,het volk van de straat,
Worden nooit goed begrepen onmondig gemaakt

refrein:
Hier, hier wordt gevreeën en gefeest
Hier wordt gezopen als een beest
Hier wordt gefuifd, hier wordt gedanst
Hier krijgt de meligheid geen kans
De tijd die glijdt door onze hand
Net als de korrels van het zand
Wat baat hier een groot ideaal Of hoogstaande moraal

Refrein (ad lib)