Jim Bakkum - De Lek

Vroeger vorig jaar nog ging ik met me vader samen dikwijls fietsen langs de lek
Over hele smalle dijken, waar je altijd uit moest kijken
Want er reden ook wel auto’s en die scheurde als een gek
En soms zaten wij te rusten op een hek
Zo met achter ons de koeien en voor onze neus de schepen
En wij zeiden niks omdat we dan elkaar zo goed begrepen
En mijn vader nam zo af en toe een trek,
want mijn vader rookte altijd zware shag

Later, vorig jaar nog is mijn vader ziek geworden
Dat kwam nogal onverwacht
14 dagen thuis gebleven maar hij bleef maar overgeven
Dus toen hebben ze hem toch maar naar het ziekenhuis gebracht En daar bleek het stukken erger dan 'ie dacht
Eerst heeft hij nog, op een zaaltje met drie andere gelegen
Maar al gauw heeft hij een kamer voor zichzelf alleen gekregen En die ziekte kreeg hem steeds meer in zijn macht
Net zolang totdat 'ie, dood ging op een nacht

Bijna… elke dag nog moet ik nog aan mijn vader denken
En dan tel ik gauw tot tien
Doe me best me in te houwen en me tranen weg te douwen
Want ik vind het kinderachtig als ze me verdrietig zien
Maar vaak merk ik al bij zeven dat ik grien..
En me moeder, die dan ziet hoe ik me neus weer zit te snuiten Zegt: probeer het nou is jongen, ga wat leuks doen ga naar buiten
Op de fiets een keertje naar de lek misschien
Maar die wil ik van mij leven niet meer zien

Nooit meer zien..