Guus Meeuwis - De Weg

Kan nauwelijks wat zien
Door de waas voor m'n ogen,
Lijkt alles gelogen
Al het mooie lijkt dood

Ik heb zelfs de kracht niet,
Om op te geven
Al wil ik het niet
Het leven gaat door

We leefden ons leven
om samen te sterven
De bergen beklommen
De dalen gedeeld

In het diepst van de nacht
zelfs de zon laten schijnen
niets wat niet kon
niets was te veel

We wilden geloven
In het eeuwige leven
Samen verscholen
in wanhopige troost We hebben de waarheid
Zo diep als kon begraven
Ik was een met een engel
Zolang het mocht

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmt
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair

De dans, gedanst, op een zilveren tapijt.
Met jou dicht bij mij, de verloren tijd beweend
Doelloos verzonken, en dronken.
En niets dat niet mocht.
Wij 2 door de tijd, de tijd heen.
Midzomernacht droom.

Waar jij verscheen
scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Maar elke dag omarmd
En altijd vrolijk
Hoe jij dat voor elkaar kreeg..
.. met oneindig veel moed
Leven is niet fair

Jouw stralende lach, en je mooie gezicht.
Jouw tedere woorden, je onverwoestbaar krachtige wil.
Je hebt je noodlot, steeds het hoofd geboden.
Tot het eind geloofd in jouw idee van geluk.
Jouw idee van geluk.

Ik ga niet weg, heb nog wat tijd gekregen.
Zal altijd maar doorgaan, tot aan het eind.
Heb je voor altijd, m'n hart gegeven.
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft.
Ik draag je bij me, tot het licht straks dooft