Veldhuis & Kemper - Te Open En Bloot

Ze was verbaasd dat de man die ze goed dacht te kennen
Van d'r werk en daarna zichzelf verzonnen had
Het was een kant van de man waar ze nooit aan zou wennen
Geen licht meer op straat; ze is alleen in de donkere stad

In de stad die te groot was
Ze niet als de dood was, te open en bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien, maar geloven wat ze zag

Ze had gedacht dat nu nou ze ouder en wijs was
De tijd wel voorbij was dat 'r tegenzat
Maar de glans die ze aanzag voor goud dat was regen
Geen glans meer op straat; alleen in de glansloze straat

In de stad die te groot was
Ze niet als de dood was, te open en bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien, maar geloven wat ze zag Verrast door zichzelf dat ze leeg en alleen is
Terwijl ze het stiekem wel wist
Ze had zich vaak voorgenomen hier nooit meer te komen
Maar 'm even zo vaak gemist
Ze had 'm willen vertellen, haar niet meer te bellen
Maar steeds had ze anders beslist

Ze hoort van achter haar naam en ze gaat sneller lopen
Boos op zichzelf omdat ze niets heeft doorgehad
Ondanks alle verhalen gewoon blijven hopen
Geen hoop meer op straat in de hopeloze stad

In de stad die te groot was
Ze niet als de dood was, te open en bloot was
Maar dat nooit aan haar lag
Omdat ze niet wilde zien wat iedereen al zag

Ze waant zich alleen als ze kijkt naar zichzelf
In de spiegel van water op straat
Ze bedenkt hoe ze ooit zeker wist dat ze nooit
Maar daarvoor is het nu te laat
Ze besluit daar die nacht dat ze niets meer verwacht
Omdat het al eeuwen zo gaat

Omdat het al eeuwenlang zo gaat
Omdat het eeuwen al zo gaat
Omdat het eeuwen al zo gaat