Veldhuis & Kemper - Plastic Ongemak

Mijn zelfverzonnen diep verdriet
wordt tot plastic ongemak nu ik je zie
Met slangen in je neus en haren die er niet meer zijn
Een lijf vol anarchie
Nu ik hier zo naast je sta
Zie ik de omvang van verloren tijd
Van waar ik niet van sliep of ruzie over maakte
En verdronk in ijdelheid

Ik worstel door mijn schaamte heen
Als je me vraagt hoe het nu met mij gaat
Ik denk nog "dit hoort eigenlijk andersom"
Maar ik praat al en ben weer te laat
Dat je dit nog hebben kan
Mijn overdosis onbelangrijkheid
Of hoor je niets meer en denk je net als ik
Aan jou in mijn vergetelheid Vergeet me niet, zoals ik jou vergeten ben
En laat me niet met ogen die ik niet herken
Vertel alsnog, waar ik je niet naar vroeg
Dit keer is er tijd genoeg
Hou me vast en vergeet me niet, zoals ik jou vergeten ben

En zelfs nu ik hier voor jou ben
Vraag ik toch weer iets voor mij
't Verbaast mij meer dan jou misschien
Ben jij mijn schaamte al voorbij
Is het altijd zo geweest
En zie ik het zelf nu als laatste pas
Dat ik van alles wat dichtbij
Zo met mezelf bezig was

Vergeet me niet, zoals ik jou vergeten ben
En laat me niet met ogen die ik niet herken
Vertel alsnog, waar ik je niet naar vroeg
Dit keer is er tijd genoeg
Hou me vast en vergeet me niet, zoals ik jou vergeten ben