Lenette van Dongen - 't Is Voorbij

3. Het is voorbij

’t Is voorbij, de zon breekt door,
En alles wordt weer, als hiervoor.
Kijk, de soldaten komen thuis.

De rook trekt op, de stad ontwaakt,
De oude grond, verscheurd en naakt
Als de muren van mijn huis.

Een goed bedoelde glimlach verhult misschien de pijn
Maar niet de heimwee naar een leven
Dat zo mooi had kunnen zijn.
Bleek en leeg de ogen, onverschillig en verstard
Tegen valse hoop gewapend, door de werkelijkheid gehard.
In het donker van de nacht,
Komt steeds die vriend weer naast je staan,
Die vermoord is en begraven, maar weigert dood te gaan.

Langzaam wordt het tijd, dat je je buren weer vertrouwt
Want het graan moet weer gezaaid,
En ook de stad moet opgebouwd.
Alles is te koop, er is weer brood en melk genoeg
Nog even en er wordt ook weer gelachen in de kroeg.
Je let nog op je woorden, maar huivert elke keer
Als iemand ergens schreeuwt: “Hé!”
Maar dat hoeft nou echt niet meer.

Want, ’t is voorbij, de zon breekt door
En alles wordt weer als hiervoor.
Kijk, de soldaten komen thuis.
De rook trekt op, de stad ontwaakt
De oude grond, verscheurd en naakt
Als de muren van mijn hart.
Maar, ’t is voorbij …