Rob de Nijs - Juf Larissa

Liefde was nog niet volwassen
jongens deden daar niet aan
die deden wie het verst kon plassen
wijdbeens zie ik ons nog staan
fluitend langs de lindenlaan

Liefde was iets stoms van meiden
die keken er heel slaperig bij
slappe giechels op een rij
en ik die op een wiel kon rijden
fietste steigerend voorbij
er was niets leuk of lief aan mij

Als zij niet, op lange benen
voor de klas was komen staan
als de oude juf niet was verdwenen
dan had liefde nooit bestaan
maar het bestond en droeg haar naam Juf Larissa, juf Larissa vroeg
de klas om een ogenblik
en ik, de gek die lomp en luid was
niemand was zo stil als ik

Juf Larissa, juf Larissa gaf me
na school bijles dus
ik, de gek, die niets kon leren,
leerde te dromen van een kus

Liefde was nog niet volwassen
het stond smachtend op het plein
niets kon mij later zo verrassen
als dit gevoel van zoet pijn
voor juf Larissa, juf Larissa
die de mijne nooit kon zijn

Nu na veertig, vijftig jaren
zoek ik nog steeds naar dat gevoel
de eerste liefde is de ware
al komt daarna nog een heleboel
kind, je weet wat ik bedoel...