Rob de Nijs - Rose Hotel

In hun liefde zijn ze stil
Als een beeld dat niets meer wil
Dan een plaatsje alleen, in het park
Zo oud, en nog samen

Warme hand op die van haar
Diep tevreden met elkaar
Maar de regen is als verlangen op hun ramen
En ik zie ze nog destijds
Ze namen ieder jaar

'n Chambre á deux
In het Rose Hotel
In de hemelshoge zaal
Een jong verliefd stel
Hun eigen melodie
Heet hun welkom en vaarwel en vaarwel

And're mensen, nieuw gezin
Op een foto hun begin
Zie je hém, met pijp, op een leeg terras
Zo jong, wat een slungel In zijn hand een bruidsboeket
Half vergaan nu, bij hun bed
Maar hij weet nog hoe de zon viel op haar haren
En de spanning van die dag
Die voelt 'ie ieder jaar

Chambre á deux
In het Rose Hotel
In de lange lege gang
Een jong verliefd stel
Soms speelt de pianist
"Für Elise" urenlang, urenlang

't Paadje voor de gasten
Naar de baai van Beauvallon
Ach, we weten wie er kwamen
Met z'n twee en ook waarom
Wie logeert er nu
In die kamer met balkon, ons balkon

In 't Rose Hotel
Ben jij alleen voor mij
Weet je nog hoeveel
Die laatste dag ons zei
Iedereen komt terug
Niets gaat echt voorbij, ooit voorbij

Chambre á deux
In het Rose Hotel
In de hemelshoge zaal
Een jong verliefd stel
Diezelfde melodie
Een welkom en vaarwel en vaarwel