Wolter Kroes - De Dwaasheid Van Mijn Jeugd

Ik was nog jong
Toen het begon
Mijn leventje was onbezorgd
'k zag alleen de zon
Ik lummelde wat rond
Had lak aan geld
De wereld was een schouwtoneel
En ik de held

Ik plande duizend dingen
Had alles in de hand
Maar al mijn luchtkastelen bouwde ik
Op los zand
Mijn leven kreeg van dag tot dag
geen enkele zin
En dat het snel vervloog
Zie ik nu pas in

Ik had geen doel
Geen strategie
Er was zoveel muziek in mij
En poëzie
Ik liet niemand zich bemoeien met
Mijn bestaan
Ik had nog zoveel drank te goed
Nog honderd jaar te gaan
Ik liep mezelf voorbij
Ik had geen rust
Te vlugge meiden ook
veel te snel gekust
Ik dacht heus weleens na
zocht het gesprek
Maar als ik erop terug kijk
was het allemaal geklets Ik was zo jong
En ondoordacht
De dagen leken zoet
De nachten zacht
De dwaasheid van mij jeugd
Held me op de been
Het duurde lang
Voor ik de leegheid zag om me heen

De liefde as een spel dat ik pas doorzag
Toen de warmte doofde in
En vrouwenlach
Mijn vrienden ach ik vroeg van hen
Soms veel te veel
Nu sta ik als een oude clown
Op een leeg toneel


Ik had me enigszins op wat
Begrip verheugd
Hoewel ik als verloren zoon
Nooit heb gedeugd
Ik voel dat ik naar ontkenning neig
Maar toch de rekening krijg..........

Van de dwaasheid van mijn jeugd