Pater Moeskroen - Het Weggaan

Het zweet in z’n handen
Een brok in z’n keel
De grote dag was eindelijk daar
Dat z’n ouders konden huilen
Zag hij nu voor het eerst
Maar z’n vliegtuig dat stond al klaar

Waarom valt het weggaan
Ons vaak zo zwaar?
‘t Is op zich zo’n eenvoudige stap
‘t Is de prijs die de ander betalen moet
Voor wat jij al lang besloten had...

Dat ze dit gevoel nu nog hebben kon
Veertig jaar en smoorverliefd
En ze hoorde hem schelden
Door de telefoon
Ze smeekte: Begrijp het alsjeblieft...

De motor ronkt, de verte lonkt
Recht zo die gaat
De vrijheid heeft sex-appeal
De wereld wacht, het leven lacht
Maar het afscheid slaat
Altijd weer de barsten in je ziel...