Isabel Adam - Ik Heb Hem Zo Lief

wat lig je hier stil
en zo bleek op het laken
ik mis in je handen de kracht van welleer
je ademt heel rustig maar zo onregelmatig
de grapjas in jou die herken ik niet meer
waar ook je kwam plezier zat aan tafel
je had iedereen altijd vlug op je hand
maar toen ik je vroeg: zeg rijd eens wat trager
ik wou je toen smeken: gebruik je verstand

ik wil je niet kwijt
ik knijp in je handen
och god laat hem leven ik heb hem zo lief
hij geeft van die kuren en zotte gebreken
u kent hem ik bid u
ik heb hem zo lieeeeef

nog nooit zag ik jou zo breekbaar en tegger
gevoed door die buisjes heb je geen kou
mocht ik het kunnen ik bracht je tot leven
m'n adem, m'n hartslag
ik gaf ze aan jou
en buiten op straat gaat het leven maar verder
een film waar uit jij zo brutaal bent gestapt
ik sluimer, ik droom en ik zie jou opeens
als een bloem die gebroken is
binnen de knoop ik wil je niet kwijt
ik knijp in je handen
och god laat hem leven ik heb hem zo lief
hij geeft van die kuren en zotte gebreken
u kent hem ik bid u

ik wil je niet kwijt
ik knijp in je handen
och god laat hem leven ik heb hem zo lief
hij geeft van die kuren en zotte gebreken
u kent hem ik bid u
ik heb hem zo lieeeeef

ik wil je niet kwijt
ik knijp in je handen
och god laat hem leven ik heb hem zo lief
hij geeft van die kuren en zotte gebreken
u kent hem ik bid u

ik wil je niet kwijt
ik knijp in je handen
och god laat hem leven ik heb hem zo lief
hij geeft van die kuren en zotte gebreken
u kent hem ik bid u
ik heb hem zo lieeeeef