Herman Finkers - Koninginnedag

Niet van de kaartclub en niet van de zang,
Ik zag haar en dacht, maar waar ken ik haar van.
Ze is niet m’n tante en ook niet m’n nicht,
Waarvan ken ik dan toch dat frisse gezicht.

Waar zag ik eerder die lachende blik,
Ik hield het niet meer en daarom vroeg ik,
Zeg me je naam want ik weet het niet meer,
Zeg ze Beatrix van Nassouwe en toen wist ik het weer.

Ze zei mij ik weet een geweldig café,
Ik zei ’t is OK en ging met haar mee
Ze gloeiden zo mooi in het zachtrode licht,
Die lachende ogen, dat frisse gezicht

Toen ik zei, wat drink jij? Gaf zij mij een snauw,
Ik ben koningin dus ’t is meervoud voor jou,
Pardon zei ik blozend en ietwat van slag
Wat willen de dames drinken en toen schoot zij in de lach.

Zij vond mij zo zei zij een leuke Jan Drol,
Ze lachte en danste en bracht m’n hoofd op hol,
Kom dans ook jij slome, mijn hart is gezwicht
Voor die lachende ogen, dat frisse gezicht.

Dat speelse, spontane, heb je dat altijd?
Alleen als ik vrij ben, niet in de baas z’n tijd
Zij moest eens weten wat zij heeft aangericht,
Ik ben verliefd, op dat frisse gezicht

Bij het vallen van de nacht zei ze, ik ben je bruid
Ze maakte mij een sprookje maar blies het weer uit
Ze moest naar haar werk, en bij het ochtendlicht,
Miste ik die ogen, dat frisse gezicht

Op het journaal loopt ze stijf in gareel,
Menigeen zegt wat een trut, maar ik weet hoeveel.
Spontaniteit en verliefdheid er ligt
Achter die lachende ogen, dat frisse gezicht,


Liefde is vreemd,
Liefde is vreemd,
Liefde is vreemd.