Karin Bloemen - Weet Je Nog

Weet je nog, weet je nog hoe het vroeger was
we waren jong en dachten dat nog alles kon
weet je nog, hoe je dromen kon in de klas
alles kon toen nog wat jij verzon
toen leek het leven nog een groot avontuur
en zong je liedjes bij 't kampvuur
weet je nog, weet je nog hoe 't je schelen kon
toen je sprak van droom en ideaal

Weet je nog, weet je nog hoe je vroeger was
dacht dat je alles kon bereiken wat je wou
weet je nog, je liep toen al niet in de pas
en je hoopte dat je iemand worden zou
je had je dromen net als iedereen
had vrienden zat, dus was je nooit alleen
weet je nog, weet je nog hoe naief je was
waren wij dat toen niet allemaal

Ja ik weet, ik weet hoe ik vroeger was
ik geloofde in de wereld om me heen
net als jij, was ik zo groen als gras
dacht dat dat gevoel dus nooit verdween
en wat wisten we, want alles was een avontuur
je was wereldreiziger na een ritje met de trein
en echt laat thuiskomen was gewoon om 11 uur
met 1 pilsje had je het de hele avond fijn
ja ik weet, ik weet hoe ik vroeger was
en soms heb ik nog zo'n heimwee naar die tijd
wil ik weer, dat het zoals vroeger was
terug naar die veilige onzekerheid

Weet je nog, weet je nog hoe het vroeger was
je eerste plaatje kocht je van je eigen geld
geen idee van plicht, je leefde nog maar pas
je eerste dronkenschap maakte je een held
en de nacht voor je verjaardag duurde duizend jaar
en je wist zeker, de maan had een gezicht
en je oom die rondjes blies van rook was tovenaar
en als je 's nachts op het strand liep straalde het zand licht
weet je nog, hoe goed het vroeger was
alles deed je voor de allereerste keer
en ik weet, toen ik laatst m'n dagboek las
die tijd van vroeger komt nooit weer