Boudewijn de Groot - Het Geluid Van Stilte

Luister duisternis, mijn vriend
Waaraan heb ik het verdiend
Dat ik telkens in mijn dromen
Dezelfde angst moet tegenkomen
En het visioen dat mij bedreigt
En ik iedere nacht weer verwacht
Met het geluid van stilte

In iedere droom loop ik alleen
Door straten zonder einde heen
Onder een kille straatlantaarn
Sta ik in de donkere nacht te staren
Tot ik verblind word door een flits
In mijn gezicht, neon licht
En hoor het geluid van stilte En dan zie ik telkens weer
Tienduizend mensen, misschien meer
Zonder iets te zeggen fluisteren
Horen maar naar niemand luisteren
Liedjes schrijven, die geen sterveling zingen wil
Het blijft stil, ik hoor alleen de stilte

Vreemd dat ik het nu pas weet
Dat stilte in mijn hersens vreet
Zijn mijn woorden niet te horen
Gaan mijn gebaren soms verloren
Want mijn woorden
Vallen als de regen stil, zonder wil
Echo van niets dan stilte

En men is bang voor elk gebod
Van de hoge neon god
En aan alle kanten preken
Lichtreclames als een teken
Dat de woorden van profeten
Op de schuttingen staan als vermaan
Er rest alleen de stilte