Boudewijn de Groot - Zonder Vrienden Kan Ik Niet

Je kunt desnoods wel zonder geld, al is dat voor je maag niet fijn
Nog erger als een vrouw je kwelt, want dan doet ook je hart nog pijn
Ik weet het kan verschrikkelijk zijn, liefst heb ik een vriend met wie ik alras
Langdurig zeuren kan hoe het was en ik heb troost in mijn verdriet
Mijn makkers, schenk me nog een glas, want zonder vrienden kan ik niet

Raar is het leven toch, ik hou, al niet zo veel van alcohol
Maar uitgerekend om een vrouw, sla ik naar binnen tot ik vol
En snikkend van de bittere lol, subiet in slaap val in een stoel
Daar vindt een vriend mij, ruimt mijn boel, ik wankel, prevel vals een lied
Omdat ik me toch gelukkig voel, want zonder vrienden kan ik niet Bedrogen ben ik vaker wel, ook heb ik meer een vrouw bemind
Uit ging het steeds, maar aan die hel, denkt toch geen mens als het begint
Een man blijft toch altijd een kind, wie droomt niet van het paradijs
Ineens wordt niemand oud en wijs, je krijgt voor vreugde vaak verdriet
Niet over rozen gaat de reis, maar zonder vrienden kan ik niet

Laat mij maar schuiven, want ik red, er toch nog altijd wel iets van
Nu prince, verhoor dan dit gebed, neem alles als het niet anders kan
Alleen mijn vrienden, laat die dan, er blijft mij anders niets, o Heer
rampzaliger kan toch niet meer, terwijl U mij in tranen ziet
Zweer ik desnoods: ik drink niet meer, maar zonder vrienden kan ik niet