DHC - Moctu - Vergeef Me

Boven de stress die ik heb, voel ik me slecht.
Dingen waarover ik rap die zijn echt.
Geloof me wanneer ik je zeg: ''fuck commercieel''.
Ik heb liever respect van de straat, waar ik veel mee heb gemaakt.
Ik weet wat ik praat, want ik kom er vandaan.
Vrienden, weet niet meer of ze bestaan.
In me eentje gekomen, alleen zal ik gaan.
Dus wat neem ik mee?
Geen malle, geen doekoe of teven, enkel alleen me geweten.
Ben aan het bikkelen, bajes of buiten.
Stoer doen terwijl me ma thuis zat te huilen van pijn en verdriet.
Ik hou van je ma soms begrijp je me niet daarom schrijf ik dit lied.
Geen prijs op de wereld die ik terug kan betalen
voor het 9 maanden lang van me dragen.
Vergeef me als je niet kon slapen,
anders kan ik niet rusten als het me tijd is te gaan.
Ik heb vaak bij de één belofte gebroken
om bij de ander me woord na te komen.
Ik had twee vrienden maar ik moest kiezen,
dus hoe dan ook ik moest en zou verliezen.
En ook die coke heeft ons kapot gemaakt,
want niemand die van ons gebruikte maar verkocht.
Dus ja, Ik zeg je 1 ding: ''we waren een tweeling''.
Een kwestie van eer, het ging niet om de verdeling.
Ook ik ben lang opgegroeid zonder een vader.
Me moeder die zorgde voor alle taken.
Ik was jong maar ging om met oudere jongens.
Ik betwijfel of ik er wijzer van ben geworden.
Geen oudere broer die me de weg kon wijzen.
Ik was de kleinste, dus ik moest me vaak bewijzen. Me troost put ik uit geloof, muziek is me passie.
Me rust vind ik terug na het roken van een assie.
Vroeger had ik een mattie maar nu noem ik hem me broeder.
Onvoorwaardelijk net als de liefde van een moeder.
En hoe vaak ik ook zei uit de grond van m'n hart: "ik heb spijt".
Maar dat komt altijd achteraf met de tijd.
Maar jij bent het die me begrijpt.
ik begrijp je als je niet meer bij me wil blijven.
Me vrouwtje, me moeder, me mattie's vergeef me
als ik mezelf niet meer ben gebleven.
Vanwege al deze omstandigheden
word ik nog steeds gevolgd door m'n verleden.
Me daden, me woede, me vader, me moeder.
Fouten begaan, dus ik zal moeten boeten.
Maargoed, ik leer van me levenslessen
en al me medemensen zitten nog streeds te stressen.
En toch ik zeg je ik vergeef maar vergeet niks.
En de les die ik heb geleerd: ''leven is een bitch op de straat''.
Mensen die rippen elkaar.
niks is veranderd nog steeds naar de kanker, 't is raar.
Vrienden van vroeger, een vijand vandaag.
Niemand die gunt het elkaar.
Je wilt wel omhoog maar ze trekken je omlaag.
De reden? Zo is het leven op straat.
Conclusie: Leef voor jezelf, want niemand die helpt je.
Vraag maar om hulp maar niemand komt helpen.
Geef om de mensen die ook van je houden.
Maak niks kapot wat je niet meer kan bouwen.
Je sterft dan stukje voor stukje.
Beetje bij beetje tot niks meer is overgebleven.
Nu weet je dat dit niet gewoon is geschreven.
Dit nummer, ik noem het: ''vergeef me".