Robert Long - Liefste Mijn Liefste

Liefste, m'n liefste hoe kun je nu denken
Dat ik niet eerlijk meer ben of ontrouw
Als ik mijn lichaam aan anderen wil schenken
Zegt dat nog niet, dat ik niet van je hou
Vanaf mijn jeugd heb ik altijd gevlinderd
Ik heb vaak mijn bed gedeeld, soms wel met drie
Zo is mijn leven, het heeft niemand gehinderd
Het ging om de liefde en niet om met wie
Elke verhouding kent tijden vol rozen
Maar ook periode die herfstachtig zijn
Dat wij elkaar destijds hebben gekozen
Zegt niet dat wij nu elkaars eigendom zijn
Vergeet de moraal van je moeder en vader
Het was goed bedoeld maar het verrijkte je niet
Zie toch je hart als een heel grote ader
Die als je dat wilt, plaats aan tientallen biedt
Ik heb steeds geweten al leerde ik anders
Dat heel veel mensen te kort is gedaan
Enkel door het feit dat ze zomaar elkanders bezit werden
Door het stadhuis in te gaan
Tracht eens te kijken naar het bos door de bomen
En wees maar niet bang voor een vriendelijk woord
Kijk onbevangen naar dingen die komen
En zorg dat je nooit je gevoelens vermoordt
Daarom m'n liefste, je blijft in mijn leven
Als je dat wilt steeds een rustgevend punt
Meer dan mijn vriendschap kan ik je niet geven
Vang me niet, hang me niet als je dat kunt