NuClear Family - 16

dit moet de hemel zijn
Ik hoor ze zingen
Nu zie ik de senes van me leven in projecties alsof k de video terug spoel
voel me goed

Beeld is onscherp pijn scherp zwarte lijnen rond me lijf siloeten van een mantel en een zeis, door schimmen omringt ik voel wat er in Tommy Cooper omging als een film zie ik wat mijn leven is wat het was en wat vergeten is

mijn linker arm is lam overbodig als me blinde darm kort zweet druppeld van de mic in me palm voor mezelf ben ik als een amtegenist die zijn leven meer zat is dan een alcoholist als me hart al wordt gedood door z`n bloedsomloop

ik ken mezelf niet me tatoeages iriteren zwarte inkt die me aderen kanaliseren van me biceps op naar me triceps bloedstroom in donker vies als rook in longen als vonken brandt het onderhands van me hals tot me hand

snak naar adem me krakende maag die kraakt misselijker dan me ledige bestaan me maakt strompel naar de weesheden treden naar beneden de toiletdamen weet het dat me bene staan te beven word door de ogen in de spiegel aangekeken

lees winston kingdom op de ingang zie een portier als een stier bang dat ik niet binnen kwam angst in bedwang ongeremd adrenaline in me bloed en onbekende visies die me groeten clausterfobien en een mist van nicotine

krijsende remmen (huuu) de mensen massa voeld de stoet check me hip-hop het volgd ze op de voet k-swis op de hielen verdoofd en me hoofd begint te spinnen als wielen ik weet niet waar ik me begeef en lees winston kingdom op de ingang

conducteuren fluiten schrik op de deuren sluiten voel me thuis tussen tracks op de ruiten als alles wat ik buiten zie strijken lijden voorbei alsof ik de wereld vanaf de grote wijzer bekijk wat per minuut geschied bied een ander perspectief

loop de deur uit begaan me me zogenaamde missie wordt geleid door voorschriften en inscripties ken me bestemming en stap de tram in ik ben niet in de stemming zoekend naar een punt van herkenning van station van wagon maar waarom

stekende onderarm wazige blik verlamde hand giet de alcohol erin en mannebrand pak het verband zie de spiegel reflecties van gevoelends tatoo`s van ponshlines en wat me levensdoel is alles wat ik nog weet is dat ik hip-hop leef

dwalend in vergetenheid levend zonder lijdraad elke minuut is als een leven dat voorbij gaat zwetend niet wetend wat die shit er toe doet steek een pen in me pols en vergiftig me bloed zelfmoord en het vergeten is geen moord op me geweten