Brace - Liefde

Lange Frans:
Ik ken een vrouw en ze is aangerand, achtergelaten en aangevroten,
Verslaafd geraakt, aan lager wal en de richting van de reis is naar de kloten
Daar aangekomen werd ze leeggezogen door haar eigen dochters en haar eigen zonen
die d’r niet herkennen met hun eigen ogen als een vreemde zo voorbij gelopen
Waar ze is verstoten is het kil en koud, donker, duister, stil en grauw
Eens een mooie vrouw sterk en puur, aarde, lucht, water, vuur
Geen oog om oog, geen tand om tand keert na iedere klap weer een andere wang
En ze hoopt dat ze zo iets veranderen kan, want als ze wel terug slaat wat veranderd
er dan?
De Jing en de Jang zijn een grijs gebied. Ze voelt de haat maar begrijpt ‘m niet
Woede, angst, pijn en verdriet en d’r is zoveel dat jij niet ziet
En d’r is zo veel dat jij niet hoort ze schreeuwt om hulp, ze verstaat geen woord, ze
verstaat geen woord….
Bloed aan je handen hoezo geen moord?

Refrein:
Zo eindeloos is het gevecht tussen goed en kwaad
Steeds zwakker wordt de liefde in haar strijd met haat
De mensen zien niet in hoeveel zij lijdt
Ze is haar laatste krachten bijna kwijt
Als niemand haar wil helpen is het straks te laat Baas B:
Ze voelt zich eenzaam en verslagen, uitgeput van de dagen
Hoe lang kan ze dit verdragen? Bij vlagen laat ze een traan
Maar je zult haar nooit horen vragen en nooit horen klagen
Alleen de pijn herinnerd haar nog dat ze leeft en ondanks alles wat zij geeft
Is dat alles wat zij heeft. Hoop is haar laatste adem en ze zucht
Ze voelt zich zo verraden maar wij zien niet dat zij lijdt
Ze schreeuwt niet om genade. Straks verlaat ze deze aarde en dan zijn wij haar kwijt
Dus de tijd is aangebroken dat de ogen open gaan
De angst wordt overwonnen en het hart kan open staan
Voor elkaar en zo voor haar want uit haar schoot zijn wij geboren
Zij is alles voor ons mensen, zonder haar zijn wij verloren

Refrein:
Zo eindeloos is het gevecht tussen goed en kwaad
Steeds zwakker wordt de liefde in haar strijd met haat
De mensen zien niet in hoeveel zij lijdt
Ze is haar laatste krachten bijna kwijt
Als niemand haar wil helpen is het straks te laat

M. Caupain:
Er is hoop voor de toekomst. Nee, het is nog niet te laat
We kunnen met z’n allen zorgen dat het beter gaat
Vergeet de haat en vecht voor ons bestaan
Laat haar leven…
En als je naar jezelf in de spiegel kijkt
Kun je dan wel zeggen zij is trots op mij
Wat voor fouten jij ook maakt zij zal jou vergeven
Zo eindeloos is het gevecht tussen goed en kwaad
Steeds zwakker wordt de liefde in haar strijd met haat
De mensen zien niet in hoeveel zij lijdt
Ze is haar laatste krachten bijna kwijt
Als niemand haar wil helpen is het straks te laat