Buiten Adem - Flatgebouw

Ik had een uitzendbaan bij de belastingdienst
en ik ging iedere dag heen en weer gefietst
En op de fiets dan kijk ik altijd goed uit m`n doppen
of ik een gekke plek zie om een vette piece te droppen
Recht voor z`n raap als Rotterdam slaapt
want graff is zo dope en ik ben zwaar verslaafd
Zo kon het dus gebeuren dat ik op een dag
een flat met aan de zijkant een bouwstelling zag
Een stukkie verderop, daar was een lager dak
ik dacht: Als ik daar nou opklim dan kan ik met gemak
en een beetje geluk naar dat lagere stuk
om m`n ding te doen en kan de nacht niet meer stuk
Ik keek de hele week of die stelling er nog was
want voor je het weet is zo`n ding alweer kas
En het duurde zo lang voor het weekend kwam
maar op vrijdagavond sloeg de vlam in de pan
Ik had bussen gekocht en ondertussen gezocht
naar gasten die me konden vergezellen op de tocht
dus ik belde twee boys ik zei: "Fuck de toys,
We gaan vanavond en we maken er wat moois!”
Eerst naar het café, een joint of twee en een bier of vier
Ey yo wie gaat er mee?
Ondertussen was ik al aardig lauw
en zo gingen we op weg naar het flatgebouw

Het was half drie, het café ging sluiten
de laatste ronde was allang geweest
Dus we moesten eruit, we moesten de straat op
alledrie met onze rugzak vol met spullen; bussen, caps
op weg naar het doel van die nacht

Toen we aankwamen bleek het; ik had niet goed gekeken
de stelling was bedekt met een grote groene deken
zodoende was de zijkant uitgesloten
toch zochten we door, vastbesloten
Aan de achterkant gingen we verder op zoek
naar een stukkie van die stelling, zonder dat stomme doek!
En jawel! "Wat?" Als ik het niet had gedacht
we konden gaan klimmen bij de liftschacht!

Sssh...

Links en rechts langs slaapkamerramen
tot we net zo hoog stonden als een neonreclame
check die spot, geen weg terug
met uitzicht op onze Erasmusbrug
Dus ik wierp nog een blik op het fraaie panorama
klikte een fatcap op mn Montana
400 ml adrenaline
klaar om die muren te geven wat ze verdienen
Want kleur brengt staal en steen tot leven
de geur van de nevel die heeft me gedreven
tijd om de koe bij de horens te vatten
Vier volle blikken voor het vullen van de vlakken
en één van m`n matties die maakte met flits
een actiefoto toen we stonden te spritsen
Ondertussen merkten we niks meer van de kou
en zo stonden we daar bovenop het flatgebouw

Twintig minuten waren we bezig
iedereen was bijna klaar, maar het was zo relaxed daarboven
iedereen nam z`n tijd, lijntje hier, taggie daar
maar ja... toen werden we ineens onaangenaam verrast

Licht in m`n gezicht, wat een ramp!
Scherp als een schijnwerper!
Het was een lamp in de hand van de sterke arm van de wet
Ik kreeg het warm, ook al werd ik in m`n hemd gezet
Ik had de damp in m`n neus, nog een bus in m`n hand
zonder handschoenen, dus ernstig verbrand
Ik flikkerde m`n blik op de grond
Ik keek in het rond
en binnen twee seconden stonden er een stuk of acht cops op het dak
met een overmacht
die professionele inbrekers hadden verwacht!
50 meter vrije val naar beneden!
Tot op heden ben ik niet van plan te overlijden
Over lijken ga ik evenmin, dus met tegenzin ging ik de buik van het beest,
oftewel het busje in
via een balkon geboeid naar het bureau,
klaar voor verhoor door inspecteur Clouseau
"Hoezo, waarom doe jij dit?"
”Voor respect, voor de kunst en de kick”, dacht ik
maar dat zei ik niet
16 uur met mn kop tegen de muur
Een bank om op te zitten maar te klein om op te pitten
En toen ik maandag weer duf op mn werk zat
vroeg een van mijn collega`s: "Leuk weekend gehad?"
Ik zei: "Niks bijzonders"
Ik denk: "Wat zeg ik nou?! Ik ben gepakt op het dak van een flatgebouw!"