Mannenkoor karrespoor - Het Holthakkerslied

Vier holthakkers waren op weg noar 't wold.
Drie waren er jong en de vierde was old.
Toch vuulde die vierde zich op zien gemak.
Want hij had al vaker met het bijltje gehakt.
De naam van de jongens was Jan, Piet en Klaas.
Sjef heette de oldste maar ze noemden hem Baas.
Hij gaf hun bijlles hoe wel en hoe niet.
En leerde hen ok nog het holthakkerslied.....

Ref:
Want holthakkers hakken en kappen.
Sloan er op los veur de kost.
Ze tellen en rennen en vellen de dennen.
Ze zagen deur de bomen,
ze zagen deur de bomen het bos.

Vier holthakkers waren op weg noar 't wold.
Baas Sjef zei een boom is veel meer dan wat holt.
Een wilg hef iets treurigs, een lariks het stijl.
Een olm vraagt ontzag en geen botte bijl.
Soms neemt de boom wraak die te vroeg wordt geveld.
Zo is de natuur had baas Sjef hun verteld.
Maar Jan, Piet en Klaas, die luusterden niet.
Zij zongen hun simpele holthakkerslied.

Ref:

Sjef bas had bezworen, heb respect veur een boom.
Niets hield dizze holthakkers in toom.
Ze spuwden hun haanden en kusten de grond.
Weldra spatte 't zweet en de spaanders in 't rond.
Tot Piet's bijl als een pijl uit zien handen schoot.
Baas Sjef in de nek trof op slag was die dood.
Als een blad an een boom sloeg de pret om in verdriet.
Ze neurieden treurig hun holthakkerslied.

Ref:

Piet was ontroostbaar en Jan overstuur.
Klaas dacht Baas zei nog: zo is de natuur.
Natuurlijk riep Klaas 't is de schuld van 't wold.
Weg met die bomen 't is niet meer dan wat holt.
Weg dierenholen, weg vogels hun nest.
Weg met 't bos, iedereen vond 't best.
Als je nu door 't asfalt het bos niet meer ziet.
Denk dan aan dit olde holthakkerslied.

Ref (2x) :