Lucie Silvas - Opa

Vroeger zat ik uren op de stoel bij opa
Hij vertelde me dan altijd een verhaal
Of we gingen samen naar de golven kijken
En de mensen kenden opa allemaal

Ja ik weet nog hoe we konden blijven lachen
Om een hondje dat daar speelde op het strand
En dat zomaar naar de golven ging staan blaffen
Of wou vechten met een weggewaaide krant

En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag m`n kleine voeten
Naast m`n opa`s grote stappen in het zand

Maar nu loop ik in m`n eentje
Want m`n opa loopt niet mee
En ik breng m`n kleine tranen
Naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen
Als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen
En hij slaat ze nooit meer op Maar nu loop ik in m`n eentje
Want m`n opa loopt niet mee
En ik breng m`n kleine tranen
Naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen
Als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen
En hij slaat ze nooit meer op

Duizend golven spoelden over opa`s stappen
`T zijn alleen mijn eigen voeten die daar staan
Maar ik ken nog zijn verhalen en zijn grappen
En ik weet nog wat ik met hem heb gedaan

En zo is opa toch een beetje blijven leven
Want herinneringen raak je nooit meer kwijt
En hij heeft me zoveel goede raad gegeven
Dus hij blijft gewoon m`n opa voor altijd

En zo liepen we vaak zonder wat te zeggen
Lange einden heel gezellig hand in hand
En dan keek ik om en zag m`n kleine voeten
Naast m`n opa`s grote stappen in het zand

Maar nu loop ik in m`n eentje
Want m`n opa loopt niet mee
En ik breng m`n kleine tranen
Naar die hele grote zee
Ik zie nog mijn opa liggen
Als een stille witte pop
Opa sloot voorgoed zijn ogen
En hij slaat ze nooit meer op