Lucie Silvas - Je Zit Op Rozen

Je stapt uit bed en je loopt voorzichtig met je ogen dicht
Het is donker in huis en je zoekt de knop van het licht
Half in slaap je stoot je kop en op de tast loop je naar de kast
Je trekt een trui van de stapel en je doet hem verkeerd om aan

Je neemt een sprint van de trap maar je ziet je schoenen niet staan
Je krabbelt op en je bent met mazzel net op tijd voor een snel ontbijt
En toch zeur je niet want

Je zit op rozen
Al gaat er soms iets onbenulligs mis
Met tussenpozen
Zie je in hoe mooi het leven is

Je hebt een bon als je net te laat bij je auto bent
En voor de zoveelste keer sta je met je wiel in een klem
Als een speer naar het bureau en vliegensvlug naar je baas terug
En toch zeur je niet want

Je zit op rozen
Al gaat er soms iets onbenullgs mis
Met tussenpozen
Zie je in hoe mooi het leven is

Je haalt je schouders op
Fluitend loop je door
En elke tegenslag
Pareer je met een lach

Je kijkt jezelf aan en denkt:
Ik heb het leven lief
Het is allemaal maar relatief

Je zit op rozen
Gewoon omdat je hier geboren bent
Je zit op rozen
Al gaat er soms iets onbenulligs mis
Met tussenpozen
Zie je in hoe mooi het leven is
Je zit op rozen
Al gaat het af en toe gigantisch mis
Met tussenpozen
Zie je in hoe mooi het leven is