Waanzin - Heinrich

Heinrich...

Ze kenden hem in alle hutjes,
boven op de berg en in `t dal.
Ze noemden hem daar hele Heinrich,
die menig vrouwenhart stal.
En veel van die mooie vrouwen,
die hij dan eenmaal had gekust,
die nam hij dan mee naar zo`n hutje,
daar zong iedereen uitgeblust;

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.

De volgende dag in zijn skiklas,
was hij niet op tijd op papel.
Niemand die wist wat er loos was,
maar Heinrich geloofde het wel.
Als hij eenmaal weer op zijn ski`s stond,
dan koos hij zijn route bewust,
dan ging hij van hutje naar hutje,
daar zong iedereen uitgeblust;

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.

Lalalalala....

De vrouwen die hem wat beloofden,
kregen van hem gratis drank.
Ze werden dan heel erg dronken,
hij kreeg dan veel kussen als dank.
Maar aan `t eind van de avond,
als hij iedereen had gekust,
skiede hij weer naar beneden,
daar zong iedereen uitgeblust.

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.

Hij skiede van hutje naar hutje,
al deden zijn voeten nog zeer.
Aan iedere barman daar vroeg ie,
heeft u nog `n gluwein meneer.