Ernst Jansz - Eerste Klein Verraad

Een eerste klein verraad – Ernst Jansz

Mijn slapen worden grijs
`t Zijn mijn wilde haren
De laatste exemplaren
En een laatste eerbewijs
Aan wat er is geweest
En wat er nooit zal komen
Aan grote jongensdromen
En kleine nog het meest

Ik was nog maar een kind
En had al idealen
Ik vond ze in verhalen
Die je niet zelf verzint
Het ging maar om een ding
Lang leven en gelukkig
En niemand was ooit nukkig
Als het het om de liefde ging

Het eerste meisje dat
Mij met haar liet vrijen
En hete tranen schreien
Omdat zij al wat moois bezat
Was nauwelijks veertien jaar
En ik was niet veel ouder
Maar zij was mij veel vertrouwder
Dan alles bij elkaar

Ik gaf haar wat ik had
Al was ik onervaren
En nauwelijks te bedaren
Heb ik haar lief gehad
En dronken van die wijn
Weer aan een vriend verloren
Waarna ik heb gezworen
Dat het nooit meer zo zou zijn

Want zols het altijd gaat
Je kunt het ieder vragen
Je wordt het hardst geslagen
Door een eerste klein verraad

Van een ideaal bevrijd
Kon ik mijn tranen drogen
Waar jaren zijn vervlogen
Vol bitterheid en spijt
Waarin ik smachtte naar
En mijn verlangen stilde
Bij meisjes die wel wilden
Voor een lied op mijn gitaar

En na een wilde tijd
Vol tedere momenten
Ben ik met weinig centen
En zonder centje spijt
Verbonden in de echt
Als laatste van mijn vrienden
Die dit geluk verdienden
Zo kwam ik toch terecht

En zit hier op mijn schoot
Mijn zoontje van vijf jaren
Hij ziet nog geen gevaren
Hij is nog lang niet groot
Maar ik weet dat vroeg of laat
Als jaren zijn verstreken
Opnieuw een hart zal breken
Bij een eerste klein verraad

Want zoals het altijd gaat
Je kunt het ieder vragen
Je wordt het hardst geslagen
Door een eerste klein verraad
Want zoals het altijd gaat
Je kunt het ieder vragen
Je wordt het hardst geslagen
Door een eerste klein verraad