Ann Christy - De Roos

Men zegt van liefde dat ze zacht is
Als een lief en teder woord

Men zegt van liefde dat ze hard is
En zo vaak het geluk vermoordt

Men noemt haar hunker en verlangen
Men noemt haar redder in nood

Ik zeg dat liefde als een bloem is
Waarop de zon haar stralen strooit

Ze is het hart, zo bang en breekbaar
Zo wankel en zo broos

Ze is de droom, bang voor het ontwaken
Omdat ze dan de waarheid hoort Ze wacht op wie haar nu wil plukken
Op wie haar tranen steelt

Zo bang om vroeg te sterven
Voor ze werkelijk heeft geleefd

En is de nacht zo koud en eenzaam
Duurt het wachten veel te lang

Denk dan maar dat geluk alleen is
Voor wie er hevig naar verlangt

Denk dan maar dat bittere winters
En dikke lagen sneeuw

Nog nooit hebben verhinderd
Dat de roos hen overleeft