Marcel De Groot - Hutje Op de Hei

Ik zie de rots in het water,
Ik voel de zon op m’n hoofd,
Het uizicht is precies datgene wat mij werd beloofd,
En zo zal het elke dag zijn,
Hetzelfde eten, dezelfde wijn
En ik loop lang het terras,
En ik wil terug naar jou,

Ik kijk naar het strand waar de golven breken,
Waar de eeuwen zijn verstreken, het vliegtuig maakt witte streep,
En brengt de droom weer dichterbij,
Samen in ons eigen hutje op de hei

Alle mensen zijn aardig,
Alle nachten zijn zwoel,
En alle dingen die ik overdag doe, languit in m’n stoel
Door de airco in slaap gesust,
Word ik door een liedje wakker gekust,
En ik ren naar m’n telefoon,
En ik luister naar jouw stem,

Ik kijk naar het strand waar de golven breken,
Waar de eeuwen zijn verstreken, waar de tijd heeft stilgestaan
Maar dit land is niet van mij,
Ik kijk naar hotels, de paleizen,
Ik zie toeristen in de verte wijzen,
het vliegtuig maakt witte streep,
En brengt de droom weer dichterbij,
Samen in ons eigen hutje op de hei.

De bus draait een rondje,
In het stoffige zand,
Ik zie het bord ‘welkom in deze stad’ van de andere kant
Ik pak m’n koffer, die stond veel te lang,
Tussen ons in altijd klaar op de gang,
Moe van al het wachten,
Ik kom voorgoed terug naar huis,

Ik kijk naar het strand waar de golven breken,
Waar de eeuwen zijn verstreken, waar de tijd heeft stilgestaan
Maar dit land is niet van mij,
Ik kijk naar hotels, de paleizen,
Ik zie toeristen in de verte wijzen,
het vliegtuig maakt witte streep,
En brengt de droom weer dichterbij,
Samen in ons eigen hutje op de hei.
Samen in ons eigen hutje op de hei.