Jacques Herb - Manuela

Manuela, Manuela

Ik was met haar alleen,
we keken naar elkaar,
we spraken van de liefde,
het was toch zo mooi,

Het leek een droom die nacht,
dat had ik niet verwacht,
ze keek me aan en zei,
wanneer is dit voorbij,

Geluk was toen dichtbij,
ik weet nog wat ze zei,
ik vertrouw op jou,
breng mij nu gauw naar huis

Manuela, Manuela, Manuela, Oeehhh

We reden door de nacht,
de radio heel zacht,
het kon niet mooier zijn,
leek het eeuwig refrein,

Ik raakte zo verward,
en reed opeens te hard,
ze lachte nog naar mij,
maar toen was het voorbij, Een auto kwam eraan,
het is zo snel gegaan,
wat heb ik door mijn schuld,
haar aangedaan

Manuela, Manuela, Manuela, Oeehhh

Ze lag daar op de grond,
een glimlach om haar mond,
alsof ze zeggen wou,
het lag niet aan jou,

Het was een ongeluk,
toch is mijn leven stuk,
ik bid tot God, dat hij,
haar terug geeft aan mij,

De dokters vechten door,
ze weten niet waarvoor,
wat heb ik door mijn schuld,
haar aangedaan,

Manuela, Manuela, Manuela, Oeehhh
Manuela, Manuela, Manuela, Oeehhh

Manuela, Manuela,