Ralph Van Manen - Vroeger

Weet je nog dat vroeger
alles anders leek dan nu
We konden altijd blijven dromen
Buiten was de speelplaats
het leven was een spel
Waaraan geen einde leek te komen

De wereld was een paradijs
Het leven een ontdekkingsreis

Naar dat leven
wil ik soms wel even terug
Los van alle vragen
sla ik in mijn droom die brug
Naar dat leven, los van alle ruis
Het verleden wordt weer heden
Ik ben weer even thuis

De wereld was vol mensen
en we hoorden bij elkaar
We waren onbezorgd
en zagen nog geen kleuren
Oorlogje spelen, zonder gevaar
We waren veilig, niets kon ons gebeuren

Die onbezorgdheid van een kind
Is wat ik zoek en nergens vind

Naar dat leven
wil ik soms wel even terug
Los van alle vragen
sla ik in mijn droom die brug
Naar dat leven, los van alle ruis
Het verleden wordt weer heden
Ik ben weer even thuis

Ik zou wel willen dat het was zoals toen
Een traan verdween door je moeders zoen
en als troost een koekje en een kopje thee
Daarna op de fiets met je vader mee
Je kleine handen stevig in zijn zij
Er was geen papa zo sterk als die van mij
Hij was groot en ik was klein
en zo zou het altijd zijn!

Die onbezorgdheid van een kind
Is wat ik zoek
Is wat ik zoek en nergens vind

Naar dat leven…