Claudia de Breij - Utrecht

Het decor is nog leeg, in een stad die slaapt
Het toneel wordt geveegd, in een stad die slaapt
De acteurs slapen hun roes uit, of ze zwalken nog naar huis
Het is nacht in Utrecht en ik ben hier thuis

De lampen gaan aan, en de stad ontwaakt
En de kerkklokken slaan, en de stad ontwaakt
De acteurs slepen zich voor een nieuwe voorstelling uit huis
Het wordt dag in Utrecht en ik ben hier thuis

Hier in het midden van nergens
Ligt de kleinste grote stad
Of eigenlijk, het grootste kleine dorp
Een wereldstad, een gat

We hebben aanvang slaat de Dom, en de stad beweegt
En de uren gaan om, in een stad die leeft
De acteurs spelen hun rollen, in het zachte stadsge-
druis.
Het is dag in Utrecht, en ik ben hier thuis

Hier in het midden van alles
Hoort iedereen erbij
Te klein om selectief te zijn
Kan alles in de brij

Utrecht is een Brabants meisje dat hier nooit meer weg wil.
Utrecht is mijn opa, die vis vent in wijk C
Utrecht is de student, die tegen de kerk kotst uitgeteld
En Utrecht is de zwerver die gedichten schrijft voor geld.
En Utrecht is de junk die mij m`n eigen fiets verkoopt
En Utrecht is de vrouw die stralend langs de singel loopt

De cast buigt het hoofd, en de stad die geeft
En het licht wordt gedoofd en de stad loopt leeg
De acteurs zijn weer zichzelf en zitten moe gespeeld al thuis
Het wordt nacht in Utrecht, en ik ga naar huis.