Ernst Van Der Pasch - Everdingen

De bus kruipt hobbelend de berg op
blijft halverwege staan
Ik wijs aarzelend naar de bergtop
vraag of we verder gaan
De buschauffeur die draait zich om
kijkt me Aziatisch aan
Hij vouwt zijn handen buigt zijn hoofd
maar ik kan hem niet verstaan

Ik pak mijn rugzak en stap uit
Ik loop binnen in een oven
Pick-up vol met fruit
komt stoffig langs gestoven
Dan een vreselijk geluid
Kan m’n ogen niet geloven
Olifant die rekt zich uit
en sjokt voor me uit naar boven
`k Heb de wereld al gezien
en ik had er niet veel aan
Ben al tijd op weg naar huis
en raak er steeds verder vandaan

Slenterend langs Gods wegen
twintig kilo op de rug
Loop ik door de Ierse regen
naar de hel en weer terug
Ik zie een boertje zonder tanden
zijn werk lijkt nogal zwaar
Hij stapelt met zijn blote handen
grote stenen op elkaar
Hij keek me aan toen ik bleef staan
en uit zijn tandeloze mond
Kwam een zin van het bestaan
die ik niet helemaal verstond
Maar ik geloof tot op vandaag
dat het werkelijk bestond
Dat hij het antwoord op zijn vragen
in die zware stenen wond
`k Heb de wereld al gezien
en ik had er niet veel aan
Ben al tijd op weg naar huis
en raak er steeds verder vandaan

Bangkok Sjanghai knop en Doebai
Moskou Sangria Pantagonia
Cambodia Utopia
Ja ja nee nee nee
negen kilometer file
Everdingen de A2
Een cursus wachten voor debielen
en ook ik doe eraan mee
Overal borden met reclame
Dubbelfris en maandverband
de viaducten hebben namen
welkom terug in Nederland
De domme lelijkheid verbaast me
wie heeft dit allemaal bedacht
Ik zie de nieuwe auto`s naast me
niemand zwaait en niemand lacht
Wel dichterbij maar niet veel beter
dan de plek waar ik van kwam
Nog 45 km naar mijn bed in Amsterdam
`k Heb de wereld al gezien
en ik had er niet veel aan
Ik ben al tijd op weg naar huis
en raak er steeds verder vandaan
Dus moet ik verder gaan
Dus moet ik verder gaan
Dus moet ik verder gaan..