Mc 1pm - Een Vraag

ik heb veel meegemaakt net zoals vele anderen
kon ik m’n gevoelens maar veranderen
elke dag stel ik mezelf dezelfde vraag
maar dan krijg ik de volle laag
bozen vriendinnen die willen dat ik normaal doe
maar ’t zijn m’n gevoelens laat ’t nou toe

maar ik blijf mezelf
en weet geneens de helft
ik ben eigenlijk net pas geboren
maar je mag me vermoorde
mensen om heen hebben dezelfde gedachte
hoe kun je een meisje nou verkrachte

’t enige nuttige wat ik kan doen is mensen helpen
ik probeer hun wonden te verhelpen
ik kan niet meer pitte
en wil liever uit een raam springe
hoe zou t zijn weg van deze aarde
m’n leve is toch niet van grote waarde

ik leef in eenzaamheid
misschien komt ’t door mijn verlegenheid
misschien verwachtte ik teveel
’t doet pijn…zoveel
m’n verdriet is ongeneesbaar
en voor niemand begrijpbaar

kijk nou wat ik ben aan t spitte
t komt allemaal vanzelf uit m’n lippen
wat zou t met de mensen doen als ik er niet meer zou zijn
zouden ze leven in vreugde of pijn
ook ik heb gevoel
snap je wat ik bedoel

wat moet ik gaan zegge
hoe moet ik alles gaan uitlegge
als ik van plan ben t woord ciao uit m’n mond te laten komen
zullen de tranen vervolgens stromen

ik blijf op t rechte pad
om nog iets goed te doen maar ik ben t zat
van alles in m’n gedachte over het verleden
maar ik hoor nu alleen maar te denken aan het heden
ik ben op weg naar mezelf zal ik de weg vinden?
of is t enige wat nog komt stilte