Imperial - Verloren Overwinning

Yo
Vaak willen we te veel
Zien we te weinig
Dan verspillen we te veel
Soms spijtig
Zoveel willen te tegelijkertijd
Maar eindigen zo leeg
Als het einde daar is

De wolken bedolven m'n hart (traag)
Dagen bedorven m'n ziel (vaag)

Vragen verzwolgen de vreugde daar
Waar de logica naast m'n nabestaanden staat
Ik sta nog steeds
Leven in een brand
Ze zeggen het leven is mooi
Geef het een kans!
En ik heb zo lang gewacht
Zo vaak ben ik afgedankt
Stank voor dank, bedankt

Maar het leven ging door en wie bleven er achter
We bleven wachten om het eed te verzachten
We smeken gedachten en wachten een leven lang
Maar aan het einde hebben we lege handen

Voel me vaak een blinde dichter,
Een eeuwe brand boos op de stichter

Dromen verlaten je veelste snel
Imperial is zo vermoeid door dit gekwel
Ik gunde jou een heel magazijn
Gun me die kogel en ik eindig het spel(en verlos me zelf) Tijden veranderen
De pijn is anders
Ik heb shit niet meer in eigen handen
Ben verlaten door m'n eigen hart
En hoe willen we winnen
Binnenin heb ik een oorlog waar ik verdrink
Ik voel dat ik aan het verliezen ben
Ik voel dat ik zink
Ik vraag niet om hulp want ik ken m'n zwaktes
Geeft niet je snapt het
Ik ben te anders

Mensen veranderen traag
Anderen bewonderen vaak het verkeerde gelaat
De volle gedachte m'n hoop is leeg
Barst hier barst daar en we stromen leeg

Ik ben klaar voor de dood met een kladblok en een pen
Ik denk dat ik na deze startschot verder ben
Ik neem m'n rap mee al 10 lange jaren geef ik m'n ziel voor dit

(Yok, dur demeden)

Dit is wat ik ben, dit is wat ik doe
Dit is wat ik wil, dit is wat ik zoek
Dit is wat ik leef, dit is wat ik voel
Dit is wat ik schreef, dit is wat ik breng

Klaar voor de overdosis,
Klaar met tranen die overstromen
Klaar met de dagen met de glinstering
Van onbegrip die ik verloor in je ogen
Klaar met de zelfde pijn
In elke rijm
Want al die herinneringen blijven je bij
Deste meer ik schrijf
Deste meer ik bevrijd uit de kern
Van m'n ziel waar shit verblijft

Als ik herinneringen mis
Nooit blijven ze weg
Want ze vormen het licht
Door m'n lijn is weg
Ik ben zo moe zo leeg van binnen
Moe van het praten schreef ik zinnen
Moe van het wachten
Veracht ik al die nachten
Die slapeloos je hoofd verkrachten
Voel je wat ik voel
Voel de bron
Het leven is zo fucked up zoek de zon