Hans Teeuwen - Liefdes Gedicht

Verleid me, verstik me, pak m’n vrijheid af
Bemin me, beperk me, ga je gang ik ben laf
Je wilt samensmelten een onnozel idee
Maar ik ben romantisch, ik ga der in mee
Kneed me, en knecht me, wees lief en gemeen
Gun me de plek van het blok aan je been
Als jij mijn vrouw bent, ben ik je man
Dan vechten we samen voor dat wat niet kan
We doen nog meer water bij onze wijn
Totdat er alleen nog maar water zal zijn
Helder maar smaakloos, geen kleur meer, geen gloed
Zo leven we samen de dood tegemoet
Weg met de eenzaamheid, leve de sleur
Jaloezie, irritatie, verwijten, gezeur
De liefde geeft hoop, de liefde heeft zin
De liefde is een valstrik maar ik trap er zo graag in
Steeds dezelfde fouten, steeds dezelfde pijn
Bijna net zo gruwelijk als helemaal alleen te zijn
Misschien is het deze keer anders
Misschien is het deze keer waar
Is alle waarheid van de wereld maar een fabeltje
Ik wil het graag geloven want ik hou zo veel van haar
Het spel is weer begonnen ik zit er midden in
Verslaafd als een verslaafde
Verzetten heeft geen zin
Ik kan alleen verliezen, mijn hart en mijn verstand
De liefde laat pas los als ze is opgebrand
Dan ben je weer jezelf
Alleen en onbemind
Maar volwassen en verstandig
Totdat het weer begint