Frank Boeijen - Zonder Woorden

Kan nauwelijks wat zien
Door de waas voor me ogen
Lijkt alles gelogen
Al het mooie lijkt dood

Ik heb zelfs de kracht niet
Om op te geven
Al wil ik het niet..
Het leven gaat door

We leefde ons leven om samen te sterven
De bergen beklommen
En de dalen gedeeld

In het dieps van de nacht zelfs de zon laten schijnen
Niet wat niet kon.. en niets was te veel
We wilden geloven in eeuwige leven
Ons samen gescholen
En wanhopig getroost

We hebben de waarheid zo diep als het kon begraven
Ik was een met een engel zo lang het mocht

Ma jij verschenen
Scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Ma elke dag omarmt
En altijd vrolijk hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Het leven is niet faer

De dans gedanst op een zilveren tapijt
Met jouw dicht bij mij
We verloren tijd beweent
Doe loos verzonken en dronken
En niets wat niet mocht
Mits zomernacht droom

K was een met een engel zo lang het mocht
Ma jij verschenen
Scheen de zon met je mee
Geen tijd voor verdriet
Ma elke dag omarmt
En altijd vrolijk hoe jij dat voor elkaar kreeg
Met oneindig veel moed
Het leven is niet faer..

Haar stralende lach en je mooie gedichten jou tedere woorden
Jouw onverwoestbaar krachtige wil
Je hebt je noodlot steeds het hoofd geboden tot het eind geloofde je
Jou idee van geluk,jou idee van geluk

Ik ga niet weg
K heb nog wat tijd gekregen
Zal altijd maar door gaan
Tot aan het eind
Heb j voor altijd

Me hart gegeven
Ik draag je bij me
Tot het licht straks dooft
Ik draag je bij me tot het licht straks dooft..